Yavas yavas vazgecersin ya hani herseyden, yavas yavas solar ya bütün umutlar, yasamin asil amacini aramaya baslarsin...
Bu arayis o kadarda kolay olmuyor bazen, ne aradigini bilmeden dökülüyorsun yollara. Cirpiniyorsun birileri sesini duysun diye ama asil istedigin ise o degildir. Sen sessiz de kalip tüm sorularla bas basa kalmak istersin. Kendi sessizliginde bogulmak gibi belkide.
Hayal ettigin seyler gerceklesmediginde bir bosluk olur ya icinde, hicbirzaman dolmayacagini zannetiyin. Aslinda herseyin birgün gececegini bilsen bile icin acir, aciyor diyemezsin.
O döktügün göz yaslarini birgün silen bulunur ama o icindeki güvensizlik ve korku daima kalir. Kanun bu mudur bilinmez, dogru olan bu mudur yoksa yanlis düsünen bizlermiyiz, o da ap ayri bir soru isareti aslinda...
Vazgecmek, o kadar kolay söyleniyor ama uygulamasi bir o kadarda zor. Olmayacagini bile bile istemek mi daha zor, olmayacagina kendini inandirip bastan bütün acilari cekmek mi daha kolay? Sizce hangisi daha makul. Insan hangisini secerse daha mutlu olur? Mutluluk tam anlamiyla neydi sahi?
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen